Mimo że instytucja delegowania sędziego przez Ministra Sprawiedliwości obecna jest w polskim systemie prawnym od lat 20. XX w., nadal wzbudza wiele istotnych wątpliwości. Publikacja jest pierwszą kompleksową monografią dotyczącą tej problematyki.

W kolejnych rozdziałach Autor omawia takie zagadnienia, jak: pojęcie delegowania oraz geneza tej instytucji; zmiany legislacyjne na przestrzeni ostatnich ponad 20 lat obowiązywania ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych; charakter prawny aktu delegowania sędziego; dane liczbowe dotyczące praktyki delegowania sędziów; zgodność delegowania sędziów ze standardami konstytucyjnymi i europejskimi; wadliwość orzeczeń wydanych z udziałem sędziów delegowanych.

W pracy zawarto wiele ustaleń mających fundamentalne znaczenie dla zapewnienia jednostce skutecznej ochrony sądowej w demokratycznym państwie prawa. Przedstawiono jednocześnie propozycje rozwiązana aktualnych problemów istotnych dla praktyki sądowej.

Książka adresowana jest przede wszystkim do sędziów, prokuratorów, radców prawnych, adwokatów, legislatorów, badaczy prawa ustrojowego, prawa konstytucyjnego, prawa międzynarodowego oraz prawa Unii Europejskiej, a także studentów i innych osób zainteresowanych polskim sądownictwem.

Zagadnienia wstępne

1. Uzasadnienie wyboru tematu
2. Cel opracowania
3. Pytania badawcze
4. Przedmiot badań i metody badawcze
5. Struktura opracowania

Rozdział I

Pojęcie i geneza instytucji delegowania sędziego przez Ministra Sprawiedliwości

1. Uwagi wprowadzające
2. Pojęcie delegowania – znaczenie w języku powszechnym
3. Próby skonstruowania definicji doktrynalnej
4. Delegowanie sędziego w II Rzeczypospolitej
5. Delegowanie sędziego w latach 1944–1989
6. Delegowanie sędziego w III Rzeczypospolitej przed wejściem w życie Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych
7. Wnioski

Rozdział II

Delegowanie sędziów na podstawie Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych

1. Uwagi wprowadzające
2. Art. 77 Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądow powszechnych
3. Wybrane problemy związane z wykładnią i stosowaniem art. 77 § 1 p.u.s.p.

3.1. Charakter prawny aktu delegowania
3.2. Organ upoważniony do delegowania sędziego
3.3. Pojęcie „szczegolnie uzasadnione wypadki”
3.4. Określenie czasu delegowania

4. Typologia funkcji delegowania sędziego
5. Praktyka delegowania sędziow po wejściu w życie Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądow powszechnych
6. Wnioski

Rozdział III

Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a standardy konstytucyjne i europejskie

1. Uwagi wprowadzające
2. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

2.1. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a zasada podziału władzy i zasada niezależności sądow
2.2. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a prawo do sądu
2.3. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a nieprzenoszalność sędziow
2.4. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a powoływanie sędziow przez Prezydenta Rzeczypospolitej

3. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r.
4. Delegowanie sędziow przez Ministra Sprawiedliwości a prawo Unii Europejskiej
5. Wnioski

Rozdział IV

Wybrane konsekwencje prawne stwierdzenia niezgodności delegowania sędziow ze standardami konstytucyjnymi lub europejskimi

1. Uwagi wprowadzające
2. Niezgodność ze standardami konstytucyjnymi lub europejskimi a obowiązywanie art. 77 p.u.s.p.

2.1. Niezgodność ze standardami konstytucyjnymi a obowiązywanie art. 77 p.u.s.p.
2.2. Niezgodność ze standardami europejskimi a obowiązywanie art. 77 p.u.s.p.

3. Wadliwość orzeczeń wydanych z udziałem sędziego delegowanego przez Ministra Sprawiedliwości
4. Odpowiedzialność za orzeczenia wydane z udziałem sędziow delegowanych przez Ministra Sprawiedliwości
5. Wnioski

Zakończenie

Bibliografia

Summary. The secondment of a judge by the Minister of Justice

Although the institution of the secondment of a judge by the Minister of Justice has been present in the Polish legal system since the 1920s, it continues to raise a number of important concerns. This publication is the first comprehensive monograph on this issue.  

In the chapters that follow, the author discusses such issues as the concept of secondment and the origins of this institution; legislative changes over the last 20-plus years of the Law on the Common Court System; the legal nature of the act of seconding a judge; the statistics on the secondment of judges; the compatibility of the secondment of judges with constitutional and European standards; and the defectiveness of judgments issued with the participation of seconded judges.  

The monograph contains a number of findings of fundamental importance for ensuring effective judicial protection for the individual in a democratic legal state. At the same time, proposals are presented for solving current problems relevant to judicial practice.