Publikacja powstała w wyniku dyskusji prowadzonej podczas drugiej z cyklu Ogólnopolskich Konferencji Naukowych pt. „Nauka i praktyka w służbie człowiekowi pracy” – konferencji poświęconej tematowi: „Umowy terminowe”. Konferencja ta odbywała się w dniu 17 listopada 2017 r. w Poznaniu na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Patronatem honorowym objął ją Rektor UAM prof. UAM dr hab. Andrzej Lesicki oraz Główny Inspektor Pracy – Wiesław Łyszczek.

Organizacja tego typu cyklu konferencji daje możliwość stworzenia płaszczyzny dla ożywionej wymiany poglądów między teorią a praktyką w zakresie palących problemów człowieka pracy – wymiany, która w dalszej perspektywie przyczyniłaby się do doskonalenia rozwiązań ustawodawczych i jurydycznych.

Temat drugiej konferencji został podyktowany głęboką potrzebą przedyskutowania problemów związanych z instytucją umów terminowych. Już w momencie uchwalania obowiązującego Kodeksu pracy, a więc w 1974 r., znany był taki rodzaj umowy jako umowa na czas określony. Zresztą nie pojawiła się ona wówczas po raz pierwszy. Warto bowiem mieć świadomość, że umowa na czas określony występowała już ustawodawstwie międzywojennym.