Seria zainicjowana dzięki środkom projektu badawczego pt. „W stronę nowej humanistyki: polska pamięć kulturowa”, finansowanego przez Narodowy Program Rozwoju Humanistyki, a realizowanego w ramach programu Transdyscyplinarnej Szkoły Letniej, powołanej przez ogólnopolską Konferencję Kierowników Filologicznych Studiów Doktoranckich.

Tom wydany we współpracy Instytutu Badań Literackich PAN oraz Wydawnictwa Naukowego UAM.

Nominacja do Nagrody im. Jana Długosza, 19. Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie

Teoretycznym punktem wyjścia książki jest założenie, wedle którego naturalnie ludzkim sposobem wchodzenia w interakcje z sobą, innymi i ze światem jest fabulacja (czyli tworzenie opowieści), dzięki czemu – oto konstytutywna teza – człowiek zdołał wykroczyć poza przypisaną mu w udziale rolę bycia „przedmiotem” niekończącego się ewolucyjnego eksperymentu, czyniąc się świadomym „podmiotem” eksperymentowania. Autor rekonstruuje teoretyczne (filo- i ontogenetyczne) podstawy proponowanego podejścia, rozważa wybrane eksperymenty mające na celu uchwycenie ludzkiej topiki egzystencjalnej, kulminujące w coraz subtelniejszych antropofikcjach (tj. opowieściach, z których czerpiemy wiedzę o tym, co znaczy być człowiekiem) oraz zastanawia się nad możliwymi konsekwencjami proponowanego punktu widzenia dla filologii jako dyscypliny, która wykładanie owych eksperymentów (w tytułowych laboratoriach antropofikcji) może uczynić jednym ze swoich zadań.