Praca ta zawiera lingwistyczno-onomastyczną i stylistyczną analizę nazewnictwa w wierszu w polskiej satyrze (rymowanej satyrze) od wieków średnich do Oświecenia. Stosując metody i aparat lingwistyki tekstu autorka odnosi się do tych kategorii tekstu, które są związane z wewnętrznym porządkiem i aspektem pragmatycznym teksty (modalność, spójność, intertekstualność. Onimia wydaje się tutaj być exponentem transformacji w stylu starej satyry (interpretowanej jako gatunek) i stylu satyrycznego.

This dissertation contains a linguistic-onomastic and stylistic analysis of the naming (giving names) to the versePolish satire (rhymed satire) from the Middle Ages to Enlightenment. Using methods and apparatus of text lingustics, the author refers to these text categories, which are connected with the internal ordering and pragmatic aspect of the text (modality, coherence (cohesion), intertextuality). Onymy appears hear as an exponent of transformations in the style of old (ancient) satire (interpreted as a genre) and the satirical style.