Historia jest integralną częścią naszej tożsamości. Odnosi się to zarówno do życia każdego konkretnego człowieka, jak i dziejów narodu, państwa czy społeczeństwa. Przeszłość przekształca się w teraźniejszość, nieuchronnie wchodząc w przyszłość – jako pamięć, jako dorobek duchowy i materialny, jako podstawa zrozumienia sensu losów ludzi oraz całych zbiorowości. Nie ma biografii bez historii. Historyczna codzienność, ważne (wspaniałe, a niekiedy tragiczne) wydarzenia dziejowe, wielkie zwycięstwa, ale też zawstydzające klęski, dawne symbole oraz mity – wszystko to jest w nas, wszystko to konstruuje naszą tożsamość indywidualną i społeczną.

Historię trzeba więc kultywować, przechowywać pieczołowicie, dbać o nią, aby nie rozproszyła się w potoku euforii supermarketowych zakupów i powierzchownych medialnych spektakli. Trzeba troszczyć się o zachowanie fundamentalnych wartości dziejowych, a także drobnych pamiątek świadczących o tych, którzy żyli przed nami.

Dla Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu nie ma teraźniejszości i przyszłości bez przeszłości. Pamięć o Historii jest dla jego Władz, Profesorów oraz całej społeczności akademickiej ważnym układem odniesienia, a także punktem wyjścia myślenia i codziennego działania. Przeszłość dostarcza Uniwersytetowi wartości i mądrości, bez których trudno byłoby zachować świetność Uniwersytetu.

Dlatego z wielkim entuzjazmem oraz zadowoleniem, jako Rektor UAM, przyjąłem inicjatywę wydania książki Olgi Medvedevej-Nathoo "Oby im życie łatwiejsze było…"O Januszu Korczaku i jego wychowanku. Jest to znakomita publikacja o urzeczywistnieniu w praktyce wielkiej idei wspaniałego Człowieka i polskiego Pedagoga Janusza Korczaka. To książka, która w unikatowy sposób zachowała na trwałe ważny, poruszający, a także pouczający fragment historii; książka o dziecku, rozwoju jego osobowości i mądrej, humanistycznej pedagogice wsparcia, którą stworzył oraz realizował Janusz Korczak. Autorka, pięknym językiem, niezwykle umiejętnie uchwyciła relacje między wielką pedagogiczną Korczakowską ideą a codziennym życiem dziecka i jego tożsamością. Przedstawiona w publikacji kolekcja pocz­tówek i zdjęć otrzymanych przez Autorkę od jej bohatera Leona Gluzmana – wy­chowanka Domu Sierot – dostarcza czytelnikowi niezapomnianego kontaktu z nieustannie żywą rzeczywistością historyczną. Książka Olgi Medvedevej-Nathoo przekonuje także w sposób bardzo oczywisty o aktualności pedagogiki Janusza Korczaka.

Prof. dr hab. Bronisław Marciniak

Rektor UAM

Autorka poświęciła ostatnich kilka lat tematowi „Śladami Korczaka w Kanadzie”. Odnalazła wiele osób, które przed wojną były związane z Korczakiem, m.in. jego wychowanków, korespondentów „Małego Przeglądu”, potomków darczyńców, którzy udzielali finansowego wsparcia Domowi Sierot.

Jednym z odszukanych przez nią wychowanków Korczaka jest Leon Gluzman, mieszkający w Domu Sierot przez 10 lat, osiadły następnie w Kanadzie w 1930 roku i to on jest bohaterem tej książki. Jego historia dla nas, współczesnych, jest pomostem między rzeczywistością okresu międzywojennego, w której żył Korczak, a dniem dzisiejszym. Książka nie tylko wprowadza nas w świat Korczaka i jego Domu Sierot, również łączy te dwa światy. Pozwala nam odczuwać żywe więzi między historią a teraźniejszością i podkreśla, że uniwersalne wartości filozofii i założeń pedagogicznych Korczaka pozostają równie aktualne i dziś.

Opowieść ilustrowana jest cennymi archiwaliami. Po raz pierwszy publikowana jest w całości kompletna, największa z zachowanych, osobista kolekcja pocztówek i zdjęć pamiątkowych otrzymanych przez Leona Gluzmana w Domu Sierot.

Dobro operuje językiem serca...

W przeciwieństwie do wielu pisarzy i pedagogów – wybitnych i przeciętnych – Korczak nie opisywał dzieci w formie naukowej czy literackiej, lecz żył własnym-ich życiem – był nimi. Świat dla niego nie był miejscem, gdzie między innymi istnieje dziecko, lecz miejscem, gdzie przede wszystkim istnieje dziecko – mówiła Olga Medvedeva-Nathoo na sesji naukowej, jaką w Roku Korczakowskim z początkiem marca zorganizowano na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Sesja ta: „Janusz Korczak – Wielki człowiek i pedagog” została w dużej mierze zainspirowana pracą Olgii Medvedevej-Nathoo „Oby im życie łatwiejsze było... O Januszu Korczaku i jego wychowanku”, książką stanowiącą biografię wychowanka Janusza Korczaka, Leona Gluzmana – kanadyjskiego biznesmena i filantropa, który mieszkał w Domu Sierot prowadzonym przez Korczaka przez trzydzieści lat - od 1923 do 1930 roku. [...]

Z recenzji Grażyny Banaszkiewicz zamieszczonej na łamach portalu Naturalnie - magazyn ludzi zdrowo myślących