Autor przedstawia trzy szkice, a jego celem jest uzasadnienie następującego osądu: Richard Rorty może mieć rację, mówiąc, że nie da się uzgodnić etyki solidarności społecznej z etyką indywidualnej ironicznej wolności. Jednak nie zauważa, że ​​izolowana etyka ironicznej wolności nie jest możliwa. Drugim zadaniem jest wskazanie, że współczesna filozofia opuściła pole refleksji, które jednoczy wyniki badań humanistycznych. Taką refleksję mogą zostać podjęte w studiach kulturowych.

RADYKALNE ODWRÓCENIE PERSPEKTYWY LOCKE'A

KULTURA

KONIECZNE SERIO IRONISTY

The three sketches presented are aimed at two tasks. The first is to justify the following judgment: Richard Rorty may be right while saying that the ethics of the social solidarity and the ethics of the individual ironic freedom cannot be agreed. Yet, what he does not notice is that the isolated ethics of the ironic freedom is not possible. The second task is to indicate that the contemporary philosophy has deserted the field of reflection that unifies the results of research of the humanities. The reflection in question can be undertaken by the cultural studies.