W monografii opisano strukturę syntetycznych form czasownikowych, tj. ich dystynktywne, kodujące różne informacje gramatyczne części składowe wraz z jej rozwojem od gockiego, który najlepiej dokumentuje stan ogólnogermański, poprzez etapy staro- oraz średnio-wysoko-niemiecki, aż do etapu wczesno-nowo-wysoko-niemieckiego. Szczególną uwagę poświęcono przy tym wskaźnikom kategorii liczby i/lub osoby, nie ograniczając się przy tym tradycyjnie do tzw. końcówek, lecz poszerzając perspektywę o alternacje zachodzące w korzeniu czy rdzeniu czasownika, których natężenie zależy od etapu rozwoju języka niemieckiego. Głównym celem pracy jest precyzyjny opis i przejrzyste przedstawienie rozwoju elementów fleksyjnych wraz z ich statusem (wskaźnik liczby i/lub osoby). Niemniej istotna jest próba osiągnięcia spójności w obszarze terminologicznym ze względu na dużą rozbieżność nomenklatury w fachowej literaturze odnośnej. Podział form czasownikowych bazuje zasadniczo na innowacyjnym modelu analizy lingwistycznej Józefa Darskiego (1987, 2004, 2010), jednakże ze względu na jego synchroniczny charakter w ramach pracy zostaje zaadaptowany do badań diachronicznych.