Tom wpisuje się w realizację postulatów sformułowanych w łonie Zespołu Redakcyjnego przez Redaktor Naczelną Profesor Marię Dudzikową, którą z głębokim żalem żegnaliśmy w październiku 2018 roku. Wspominając z szacunkiem i ogromną wdzięcznością Jej Osobę i stworzony przez Nią profil naszego czasopisma, uświadamiamy sobie, jak bardzo nam
Jej brakuje i jak wielkie dzieło życia naukowego stworzyła. Pani Profesor była wybitną Uczoną, Badaczką łączącą znakomitą znajomość teorii pedagogicznych, socjologicznych i filozoficznych z autentyczną pasją naukowo-badawczą i zainteresowaniami „palącymi” problemami praktyki edukacyjnej i oświatowej. W twórczej pracy naukowej, w uniwersyteckim kształceniu pedagogów Pani Profesor odnalazła swoje powołanie i czyniła to z pełnym oddaniem, zaangażowaniem, przeżyciem, wrażliwością, wyobraźnią. Przez całe życie zawodowe Profesor Maria Dudzikowa była poznawczo zaangażowana w problematykę: szkoły jako podmiotu zmian i miejsca rozwoju ucznia, życia codziennego i kultury szkoły, procesów enkulturacji, wychowania i autokreacji, interdyscyplinarności w nauce, związku nauki z praktyką oraz doskonalenia metod, form, środków kształcenia i doskonalenia nauczycieli. Odzwierciedlały to liczne publikacje Pani Profesor – monografie, artykuły zamieszczane w czasopismach pedagogicznych i pracach zbiorowych wydawanych w kraju i za granicą.
Dzisiaj mamy poczucie służby, aby utrzymać i rozwijać wysoki naukowy poziom debaty podejmowanej na łamach rocznika w słowie pisanym oraz umacniać jego autorytet w obszarze nauk społecznych i humanistycznych.

„Rocznik Pedagogiczny” to syntetyczny przegląd informacyjny i krytyczny najważniejszych wydarzeń zachodzących w rzeczywistości oświatowej i próba krytycznej analizy kierunku prowadzonych badań. Stawia pytania o kondycję uprawianych subdyscyplin pedagogicznych i warunki funkcjonowania środowisk naukowych je tworzących. Rocznik prezentuje pogłębiony obraz dorobku polskiej myśli pedagogicznej, ale jest zarazem świadectwem wszechstronnej działalności organizacyjnej, edukacyjnej, reformatorskiej Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk i innych ośrodków i instytucji naukowo-badawczych. Tak rozumiany – ma być wyrazem samowiedzy pedagogiki jako dyscypliny naukowej.