Książka przedstawia obrazy niepełnosprawności w polskim filmie fabularnym i dokumentalnym w kontekście przemian politycznych, społecznych, cywilizacyjnych oraz kulturowych. Pierwszą jej część stanowią rozważania na temat wizerunków osób niepełnosprawnych najczęściej lansowanych w polskim filmie, np. wizerunek osoby niepełnosprawnej jako ofiary przemocy, jako seksualnie nienormalnej czy autoagresywnej. Druga dotyczy strategii komunikacyjnych stosowanych przez twórców filmowych w celu zaprezentowania problemu niepełnosprawności w polskim kinie, np. strategia obserwatora, psychoterapeuty, świadka czy artysty.

Disability in Polish films is not a marginal issue. As a film topic it has been explored in many different ways and contexts due to a nexus of diverse relations, trends and social phenomena. All of them have revealed the degree of intensity of the phenomenon as well as its historic changeability. Such images have been on the one hand a reflection of the filmmakers’ interests and on the other hand, a source of knowledge on disability and a kind of catalyst for sociomoral transformation shaping the attitudes and behaviour of society towards the disabled. The problem is presented by, widely used in Polish cinematography, images of disabled film characters which are often built up on social stereotypes as well as by communicative strategies which were used by filmmakers in their works on disability. In this context, films about disability have played an opinion-forming role, contributing greatly to an enhanced image of disabled people in society and widening their area of activity.

„Zdrowa część społeczeństwa rzadko – o ile nie dotyczy to członków rodziny lub znajomych – myśli o osobach niepełnosprawnych. Tymczasem stanowią one sporą część naszej społeczności, w Polsce jest ich aż sześć milionów. Trudno uwierzyć, że aż tak wiele, bo tak rzadko widzimy niepełnosprawnych na ulicy, w pracy czy choćby w kinie. Dlatego wszelkie publikacje, filmy i projekty o tej tematyce spełniają ważną funkcję społeczną uczulającą nas na problemy, z jakimi się borykają, wzbudzają empatię, a przede wszystkim przynoszą wiedzę o tym, jak to jest być innym”.
Z recenzji Anny Kilian

Więcej w audiowizualni.pl lub