Książka Małgorzaty Jankowskiej stała się monografią wybranych relacji między religią, nauką i sztuką w kulturze współczesnej. Apokryf okazał się bardzo interesującą i płodną badawczo perspektywą, umożliwiającą wydobycie rozmaitych obszarów styku między tym, co dane do wierzenia, a tym, co wyobrażone; między fikcją a faktografią; między potrzebą wiedzy a potrzebą wiary. Z powyższych powodów książka Małgorzaty Jankowskiej zasługuje na uwagę. Nie znam w naszym współczesnym piśmiennictwie naukowym podobnego opracowania, chociaż badania starszych apokryfów (a przede wszystkim ich popularyzacja) posiadają już niemałą tradycję. Natomiast apokryfy współczesne najczęściej kwitowane bywają okazjonalnymi recenzjami. Dlatego propozycja spojrzenia na wybraną ich część jako na swoistą całość, reprezentacyjną dla ważnego nurtu kultury współczesnej, wydaje się cenna i inspirująca poznawczo. Tym bardziej, że książka posiada przemyślaną kompozycję i niewątpliwe walory formalne.

This book is an attempt at analyzing contemporary literary and philosophical apocryphal narratives. The texts analyzed here are regarded as cultural documents which reflect problems with the reception of sacrum in modern Western societies. The problems are connected with the fall of the so-called great narratives, especially the narratives of reason (the demise of substantial reason) and faith (secularization). Modern Christological disputes over the distinction between Jesus as a historical figure and Christ as an object of faith are a continuation of the conflict between ratio and fides. The distinction, being one of the main problems raised by contemporary apocrypha, represents the logic of “either – or” which dominates in Western culture nowadays. Thus texts discussed in this book show the blurred character of the culture and disintegration of its basic structural dichotomies, such as reason vs. faith, good vs. evil, truth vs. falsity or beauty vs. ugliness.