Książka opiera się na (re)interpretacji sądów badaczy związanych z przedstawieniem wzajemnych oddziaływań dwóch przenikających się kultur – islmskiej i zachodniej. Poruszane są kwestie polaryzujące spór w debacie publicznej na temat przyszłości kultury zachodniej, dotyczące dostrzeganych przez sceptyków zagrożeń, jakie niesie rzekoma islamizacja Europy, a dogłębnej analizie poddane są źródła takich obaw, których należy się doszukiwać się w radykalnych wydaniach muzułmańskiej religii skutkujących doświadczeniem terroryzmu. Utrzymywanie zniekształconego obrazu islamu, postrzeganie go jako wroga demokracji jest podejściem, które mogłoby wywołać wrogość muzułmanów, z którymi społeczeństwo zachodnie dzieli świat. Z tego powodu uwaga skupiona jest na publikacjach poruszających problematykę muzułmańską, traktujących islam w duchu europocentryzmu, z których czerpane są stereotypy muzułmanów i konstrukty kulturowe zamykające islam w kręgu napawających przerażeniem obrządków fundamentalistycznych. W pracy dokonana zostanie ocena, czy zmiany w samym zarodku muzułmańskiego wyznania można zaliczyć do procesu ewolucji, czy rewolucji. Rozstrzyganie tego typu dylematu musi prowadzić do rozróżnienia na islam jako religię monopolistyczną w krajach typowo muzułmańskich, które niechętnie poddają się westernizacji oraz islam europejski, konstruowany przez mniejszości muzułmańskie spotykające się z przejawami islamofobii.