Książka  poświęcona kluczowemu w historii kinematografii brytyjskiej tematowi kina przełomu lat 50. i 60. W tym czasie reżyserzy (tacy jak: Tony Richardson, Lindsay Anderson, Karel Reisz, John Schlesinger i inni) zafascynowani literaturą młodych gniewnych, czerpiąc liczne inspiracje z projektów dokumentalnych (Johna Griersona, Humphreya Jenningsa i Free Cinema) oraz eksperymentów francuskiej Nowej Fali, zaczęli tworzyć nową jakość w kinie. Filmy tego nurtu w pierwszej kolejności nie opowiadały, jak zwykło się myśleć, o społeczeństwie – lecz o bohaterach: dziwnych, frustratach, którym (i z którymi) ciężko było żyć. Produkcje tego czasu nie stanowiły tylko landszaftów robotniczej Północy, stawiano w nich także na bardzo świadomy warsztat filmowy, który do dziś może intrygować widzów. W języku polskim ukazała się tylko jedna publikacja poświęcona brytyjskiej Nowej Fali. Zdziwieniem napawa fakt, że nawet w literaturze anglojęzycznej temat ten, choć wielokrotnie podejmowany, często był traktowany pobieżnie i bez naukowego namysłu. W niniejszej monografii zawarto wiele odwołań do zagadnień społecznego realizmu, konstrukcji bohatera czy kultury popularnej oraz (zupełnie pomijanych przez innych badaczy) kontekstów nowofalowych zabaw kinem oraz analizy współczesnych filmów, których autorzy stali się spadkobiercami kina brytyjskiej Nowej Fali.