Książka stanowi zbiór czterech wypowiedzi. Obejmuje ona takie tematy, jak: konferencja naukowa, pedagogika ogólna, kicz i Letnie Szkoły Młodych Pedagogów. Wszystkie one są ramowane widowiskiem kulturowym. Umożliwia ono konceptualizację tematów od strony „działającej” w nim kultury i opracowanie, kolejno: teorii konferencji, procesu strukturowania w pedagogice ogólnej, struktury kiczu i tzw. Szkołownię. 

W przypadku teorii konferencji naukowej odwołano się do mitu założycielskiego, jako podstawy kreacji widowiska kulturowego w jego rytualizowanej, jak i koegzystencjonalnej odesłanie. Z kolei, strukturowanie jest procesem prowadzącym czytelnika od braku zrozumienia tekstu, do jego zrozumienia. Kicz odsłania nam swoją strukturę i pozwala wykreować tzw. „kiczmana”. Natomiast Szkołownia jest opisana w trzech odsłonach, prezentując „dramat” kształtowania się pedagogiki w ostatnich latach XX wieku.