Ostatnich kilka lat to okres głębokich reform w polskim szkolnictwie wyższym. Mają one – w wielu aspektach – charakter rewolucyjny i zasadniczo zmieniają realia funkcjonowania uczelni, w szczególności publicznych. Reformy wprowadzają m.in. zupełnie nowy, niedemokratyczny sposób zarządzania uczelnią, zmieniają zasady jej finansowania. Nowa rzeczywistość dotyczy także ewaluacji – zarówno całych jednostek, jak i ich pracowników. Nowością jest także taw. Zintegrowany System Kwalifikacji. Autor poddaje analizie i ocenie najważniejsze wątki zmian, konkludując, że duża część spośród nich jest błędna i nie doprowadzi do oczekiwanych rezultatów, skutkując znacznym wzrostem obciążeń biurokratycznych i zamieszania na uczelniach. Wskazuje też na konieczność podjęcia na nowo dyskusji o przyszłym kształcie regulacji prawnej szkolnictwa wyższego w Polsce.