Opracowanie monograficzne, rzucające w interdyscyplinarnym dyskursie światło na rewizję historiograficzną, literacką reprezentację i reminiscencje wyrażane różnymi kodami kultury o uniwersalnym bohaterze średniowiecznej Europy – Skanderbegu. Skanderbeg, Jerzy Kastriota (ok. 1405–1468), albański władca, bohater narodowy i symbol walki o wyzwolenie z niewoli tureckiej dla wszystkich narodów bałkańskich, jest także bohaterem europejskiego uniwersum. Skanderbeg kryje w sobie tajemnicę i paradoks. Tajemnica związana jest z odległą średniowieczną przeszłością bohatera, pierwotnie dostępną jedynie za pośrednictwem apologetycznego dzieła Barletiego, jednak wraz z ujawnianiem kolejnych wiarygodnych świadectw badania prowadzą ku rewizji pierwotnego obrazu albańskiego bohatera. Paradoksy, w które uwikłana jest postać Skanderbega, wiążą się z ewolucją europejskiego bohatera, zawężającą zakres semantyczny od nominalizacji uniwersalnej do narodowej, co ilustrują stosowane wobec Kastrioty epitety: początkowo nazywano go głównym kapitanem Albanii, wodzem przedmurza chrześcijaństwa, obrońcą wiary chrześcijańskiej, zapaśnikiem Chrystusa (athleta Christi), żołnierzem Chrystusowym (miles Christi), wojownikiem Chrystusowym (bellator Christi), a współcześnie jedynie albańskim bohaterem narodowym. Paradoks dotyczy także chrześcijańskiego rodowodu oraz jego ukształtowanej ponadkonfesyjnej albańskiej reprezentacji. Wszystkie te kwestie – podejmowane w różnym stopniu i z różnych punktów widzenia – są obecne w tym opracowaniu.

Książka z pewnością zainteresuje reprezentantów różnych dyscyplin humanistyki i nauk społecznych, których obszar badań związany jest z albanistyką i filologiami słowiańskimi (literaturoznawstwem, językoznawstwem, translatoryką), ale też historią, antropologią kulturową, politologią, filmoznawstwem czy medioznawstwem.