Tematem monografii i przedmiotem zawartych w niej studiów jest semiotyka interpersonalnych relacji proksemicznych w dzisiejszym świecie. Studiując to zagadnienie, autor stawia trzy hipotezy badawcze. Po pierwsze, relacje interpersonalne odnoszące się do przestrzeni społecznej stanowią nie odległy margines, lecz bardzo istotny wyznacznik charakterystyki każdego systemu kultury. Po drugie, tradycyjne sposoby definiowania proksemiki akcentujące istnienie barier międzyludzkich ujmują złożoną problematykę tej dziedziny nauki o znakach i znaczeniu zbyt wąsko i z reguły schematycznie. I po trzecie, głębokie przemiany relacji proksemicznych, jakie dokonują się w makrosystemie kultury współczesnej, wywierają zasadniczy wpływ na funkcjonowanie samej kultury i sposób uczestnictwa w niej jednostek, grup oraz zbiorowości. Ekosystem kultury – rozpatrywany w kategoriach proksemiki relacji interpersonalnych – nie jest abstrakcyjnym modelem, lecz złożonym systemem operacyjnym organizującym codzienne warunki egzystencji jednostek, grup i zbiorowości.