Książka dotyczy zróżnicowania treściowego i funkcjonalnego normatywnych kryzysów w rozwoju dzieci i młodzieży. Odwołując się do ogólnego pojęcia kryzysu rozwojowego, autor wskazuje na szczegółowe treści, jakie wnoszą w rozumienie pojęcia kryzysu rozwojowego koncepcje opracowane przez E.H. Eriksona i L.S. Wygotskiego oraz łączy je w spójny system wyjaśniający. Przedstawiana w książce próba zbliżenia koncepcji Eriksona i Wygotskiego jest kontynuacją ogólnych sugestii Penuel’a i Wertscha’a (1995) dotyczących potrzeby i możliwości włączenia w studia związane z procesem formowania tożsamości człowieka analiz dotyczących mechanizmu jego kulturowego rozwoju, a szczególnie działalności intelektualnej. Tego typu refleksja psychologiczna powinna stać się podstawą pedagogiki okresów kryzysu w rozwoju dzieci i młodzieży.

The book deals with the significance of the normative crises in the cultural development of children and youth. Using E.H. Erikson’s and L.S. Vygotsky’s conceptions, the author introduces a distinction between structural and functional crises. By ordering them according to the logic of development, he develops a model of alternate changes of both types of normative crises. This model is particularly important for comprehension of the dynamic interactions occurring in man’s development between its biological and cultural line. Crises are, as it is, the turning points in this process. In their course both developmental potentials of man as well as shortcomings in adaptation appear. This type of psychological reflection is an indispensable condition of realisation of the pedagogy of crises in the cultural development of children and youth postulated by L.S. Vygotsky.