Monografia Polski język migowy w doświadczeniach osób niesłyszących, ich rodziców i rehabilitantów to książka z zakresu surdopedagogiki, poruszająca problematykę miejsca, jakie w procesie wspomagania rozwoju osób niesłyszących i słabosłyszących zajmuje język migowy. Same autorki określają to miejsce jako istotne w odniesieniu do wczesnego wspomagania rozwoju, edukacji, budowania tożsamości, a także szeroko rozumianej integracji społecznej wyżej wymienionej grupy. Ilustracją dla ich rozważań teoretycznych stały się badania zrealizowane w paradygmacie interpretatywnym. Osoby z uszkodzonym słuchem, a także ich rodzice i rehabilitanci, jako osoby badane, podzieliły się z czytelnikami swoim subiektywnym spojrzeniem na znaczenie języka migowego we własnej biografii. Tak oto dla niektórych z badanych opowieść o miejscu języka migowego we własnych doświadczeniach stała się rodzajem walki o prawo do rozpowszechniania tego języka jako sposobu porozumiewania się mniejszości kulturowej w Polsce.

Wstęp

Rozdział I
Status języka migowego
1.1. Status języka migowego wśród innych języków
1.2. Komunikacja rodzinna oparta na naturalnym języku migowym
1.3. Kody sztuczne a porozumiewanie się osób z uszkodzonym słuchem

Rozdział II
Język migowy jako wyznacznik kulturowy
2.1. Historia polskiego języka migowego
2.2. Zwyczaje w społeczności Głuchych
2.3. Małżeństwo i rodzicielstwo
2.4. Twórczość artystyczna

Rozdział III
Dwujęzyczność osób niesłyszących
3.1. Osoby niesłyszące jako mniejszość predysponowana do dwujęzyczności
3.2. Przyswajanie języka migowego jako czynnik sprzyjający opanowywaniu języka fonicznego
3.3. Miejsce języka migowego w edukacji dwujęzycznej osób niesłyszących

Rozdział IV
Miejsce języka migowego w stymulowaniu rozwoju kompetencji komunikacyjnej i językowej dziecka niesłyszącego
4.1. Kompetencja komunikacyjna
4.2. Miejsce języka migowego we wczesnym wspomaganiu rozwoju dziecka niesłyszącego
4.3. Miejsce języka migowego w ocenie dojrzałości szkolnej dziecka niesłyszącego

Rozdział V
Miejsce polskiego języka migowego w doświadczeniach osób niesłyszących, ich rodziców i rehabilitantów. Badania własne
5.1. Miejsce polskiego języka migowego w doświadczeniach osób niesłyszących
5.2. Miejsce polskiego języka migowego w doświadczeniach młodych dorosłych z implantem ślimakowym
5.3. Miejsce polskiego języka migowego w doświadczeniach rodziców i rehabilitantów

Rozdział 6
Przykłady dobrych praktyk
6.1. Projekty edukacyjne i innowacje pedagogiczne
6.2. Programy i projekty społeczne

Zakończenie

Bibliografia

Spis ilustracji

Summary (Polish Sign Language in the Experiences of People with Hearing
Impairment, their Parents and Rehabilitators)

The monograph Polish Sign Language in the Experiences of People with Hearing Impairment, their Parents and Rehabilitators is a book in the field of surdopedagogy, dealing with the issue of the place that sign language occupies in the process of supporting the development of the deaf and hard of hearing. The authors themselves define this place as important in relation to early development support, education, and identity building, as well as what is broadly understood as the social integration of these groups. Their theoretical considerations are illustrated by research carried out in the interpretative praradigm. People with hearing impairment, as well as their parents and physiotherapists as respondents share their subjective view on the importance of sign language in their own life. In this way, for some of the respondents, the story about the place of sign language in their own experiences became a way of fighting for the right to disseminate this language as a means of communication between cultural minorities in Poland.