Publikacja jest kabalistyczną interpretacją struktury berlińskiego Muzeum Żydowskiego, powstałego w latach 1989-1999 na podstawie projektu Daniela Libeskinda. Konstrukcja budowli, jako założenie zestawione z kubicznych, kanciastych brył obłożonych cynkową blachą i rozmieszczone na „zygzakowatym” planie, stanowi punkt wyjścia dla złożonej analizy obejmującej intertekstualny i interdyscyplinarny zakres metodologiczny. W oglądzie całości założenia, uchwytne są – co jest tezą pracy – symboliczne elementy, wątki i tematy obecne w kulturze żydowskiej, zwłaszcza kabalistycznej. Są to - pojęte obrazowo - charakterystyczne idee, teorie i metafory, z których najistotniejszą i najbardziej wyrazistą jest koncepcja naprawy, restytucji i odnowy, określana mianem tikkun olam. Głównym założeniem jest tu więc postulat i przekonanie, iż ten system obrazowych metafor ewokuje ideę restytucji żydowsko-niemieckiej po Holokauście. Muzeum zatem zmierza się z taką wykładnią pojednania i symbiozy jako „żywy organizm” architektury, zaprzęgając aspekty kulturowe, filozoficzne, etyczne, historyczne, religijne i polityczne.

The current paper constitutes a cabbalist interpretation of the structure of Jewish Museum Berlin built between 1989-1999 on the basis of a project by Daniel Libeskind. The building, which consists of cubes covered with tin sheet metal and is arranged on a zig-zag like plan, provides a point of departure for a complex analysis encompassing intertextual and interdisciplinary methodological scope. The paper focuses on symbolic motifs and visual metaphors, with the idea of restitution, described as tikkun olam,
being the pivotal one. The main postulate of the work states that the system of visual metaphors hidden in the building's structure evokes the idea of post-Holocaust restitution of Jewish-German relations. The museum employs cultural, philosophical, ethical, historical, religious and political aspects, thus, becoming a vehicle for symbiosis and reconciliation.