Publikacja jest pierwszą tak obszerną monografią, prezentującą dzieje infrastruktury Uniwersytetu w Poznaniu od momentu jego powstania w 1919 roku do czasów współczesnych. Omówiono w niej funkcjonowanie gmachów uniwersyteckich w przestrzeni miejskiej Poznania i przedstawiono szereg kwestii urbanistycznych oraz architektonicznych, które wpływały na konkretne rozwiązania inwestycyjne. Książka składa się z czterech części. Pierwsza dotyczy okresu międzywojennego, w którym Uniwersytet kształtował się jako trwała struktura funkcjonująca w przestrzeni miejskiej. W części drugiej, dotyczącej II wojny światowej, znajdują się relacje o funkcjonowaniu gmachów uniwersyteckich w ramach niemieckiego Uniwersytetu Rzeszy. Kolejna część, obejmująca lata 1945-1951, tematycznie związana jest z okresem odbudowy gmachów uniwersyteckich po wojennych zniszczeniach. Zamyka go moment podziału infrastruktury uniwersyteckiej między trzy uczelnie: Uniwersytet Poznański, Akademię Lekarską (obecnie Uniwersytet Medyczny w Poznaniu i Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu) oraz Wyższą Szkołę Rolniczą (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy). Ostatnia część opisuje okres poszukiwań nowych rozwiązań infrastrukturalnych, zwieńczony budową kampusu na Morasku. Książka jest bogato ilustrowana, zamieszczono w niej także liczne tabele i mapy.

Książka ukazuje się w serii Uniwersytet Poznański 1919–2019, upamiętniającej historię, dążenia oraz najważniejsze postaci naszej Alma Mater Posnaniensis. Jubileusz stulecia skłania do refleksji nad rolą uniwersytetów we współczesnym, dynamicznie zmieniającym i globalizującym się świecie. Powstanie Uniwersytetu Poznańskiego w burzliwych czasach po I wojnie światowej, w roku 1919, odmieniło życie Poznania, nadając mu nowy, akademicki wymiar i wpływając na jego naukowy, kulturalny, społeczny i gospodarczy rozwój. Miniony wiek, bogaty w wydarzenia w Polsce i świecie sprawił, iż dziś społeczność akademicka stoi w obliczu wielu nowych, trudnych wyzwań. Ale chociaż jako wspólnota uniwersytecka jesteśmy zwróceni ku przyszłości, skoncentrowani na rozwoju i zmianach XXI wieku – wciąż pamiętamy; nie lekceważymy tradycji, z której i w której wyrosły nasze uczelnie.