Praca zbiorowa łączy z sobą dwa plany – metodologiczny i interpretacyjny, które wzajemnie się dopełniają. Każda z przedstawionych interpretacji wyłania nowe spojrzenie na dobrze znane fenomeny kulturowe. Tytuł tomu wskazuje, że książka włącza się w dyskusję nad „końcami” i „kresami”, które w drugiej połowie XX w. zaczęły się pojawiać w naukach humanistycznych. Otwiera ważną dyskusję nad nowoczesnością, zawiera bowiem ciekawą propozycję przemyślenia nowoczesności „od nowa”. Książka, pomocna w dydaktyce akademickiej, dostarcza wielu wzorców (odmian) opisu silnie zróżnicowanych fenomenów tekstowych (chodzi tu zarówno o różnorodne typy tekstów literackich i paraliterackich, jak też tekstów kultury).