Zbiór krótkich biografii i cesarzy powstał na modnej w IV w. fali komponowania skrótowych opracowań, często na polecenie panujących. Tak było najprawdopodobniej z Caesares Aureliusza Wiktora, które miały być dedykowane Konstancjuszowi II, ale w związku z uzurpacją Juliana zmieniła się sytuacja i trzeba było panegiryczny ton osłabić uwagami krytycznymi pod adresem cesarza. Caesares, podobnie jak dziełko De viris illustribus urbis Romae nieznanego autora, należą do gatunku zarysów historycznych zwanych brewiariami. Aureliusz Wiktor, wzorując się w pewnej mierze na stylu i przyjętym przez wielkich poprzedników – Salustiusza czy Tacyta – sposobie przedstawiania postaci i wydarzeń historycznych, stara się swoim biografiom cesarzy nadać indywidualne piętno i wznioślejszy ton wypowiedzi. Wobec cesarzy nie pozostaje neutralny, lecz wystawia im oceny, zwłaszcza za ich postawę moralną i intelektualną, bo dla niego przede wszystkim ważna jest kulturalna i cywilizacyjna misja Rzymu.