Autor Listu do filozofa Temistiosa – Flawiusz Klaudiusz Julian (Flavius Claudius Iulianus) – przez historyków nazwany Apostatą był bratankiem cesarza Konstantyna Wielkiego i przyrodnim bratem Konstancjusza Gala. Jako władca odegrał wielką rolę w historii Imperium Rzymskiego, jako człowiek znakomicie wykształcony odcisnął piętno na życiu umysłowym swojej epoki. Świadectwem jego erudycji i dbałości o dobro publiczne jest wiele pism, które zachowały się do naszych czasów. List do filozofa Temistiosa zajmuje wyjątkowe miejsce wśród licznych pism cesarza Juliana. Wpływa na to wiele elementów, a pierwszy z nich to postać adresata. W Liście Julian porusza dwa zagadnienia: wyższość życia kontemplacyjnego nad życiem aktywnym oraz wskazuje cechy, które powinien posiadać władca. Twierdzi, iż ktoś, kto sprawuje władzę, musi wypędzić z duszy każdy element brutalny i w zachowaniu upodabniać się do daimonów. List jest wyznaniem filozofa uczynionym filozofowi, wyznaniem człowieka, który pragnie żyć życiem kontemplacyjnym, ale na skutek sytuacji w państwie przyjmuje obowiązki publiczne i aktywnie uczestniczy w życiu politycznym. Zostaje obciążony zadaniem należącym do Dionizosa i Heraklesa, jest władcą i filozofem, musi być nowym Aleksandrem i nowym Markiem. To także świadectwo wizji politycznej Juliana (jeszcze mało wyraźnej w szczegółach) w chwili, gdy pełnię władzy ma August Konstancjusz, a Julian jest tylko cezarem – podległym namiestnikiem o ograniczonych kompetencjach. Zarazem List służy Julianowi do przedstawienia własnej osoby szerokiemu ogółowi i usprawiedliwienie swojego zajęcia intelektualnego i swojego wyboru.