Wyróżnienie w Konkursie Gaudeamus SWSW, 20. Międzynarodowe Targi Książki w Krakowie

Pierwsza w dziejach pełna, krytyczna edycja wszystkich komedii Ignacego Krasickiego, zawierająca w aparacie krytycznym precyzyjnie udokumentowane odmiany tekstu, ukazujące warsztat pisarski autora. Komedie przez długi czas należały do zaniedbanej badawczo i lekceważonej części dorobku największego twórcy polskiego oświecenia, są zaś ważną i ciekawą częścią jego spuścizny. Tom jest kontynuacją „Dzieł zebranych” Krasickiego, zawierających „Poematy”, który ukazał się w 1998 roku nakładem Ossolineum.

Przed osiemnastu laty, w roku 1998, nakładem Ossolineum ukazał się pierwszy tom redagowanych przez Zbigniewa Golińskiego „Dzieł zebranych” Ignacego Krasickiego, zawierający poematy: „Myszeis”, „Monachomachię”, „Antymonachomachię”, „Wojnę chocimską” i „Pieśni Ossjana” w jego opracowaniu. Był to początek wielkiego przedsięwzięcia edytorskiego, wieńczącego lata pracy Profesora. Już w 1954 roku wraz Mieczysławem Klimowiczem i Romanem Wołoszyńskim opracował on wydaną przez PIW czterotomową edycję Pism wybranych Krasickiego; w roku 1976 wyszły opracowane przez niego dwa tomy Pism poetyckich w renomowanej serii „Biblioteka Poezji i Prozy”; trzy lata później w „Bibliotece Poetów” wyszedł tom Poezji wybranych, a w następnym, 1980 roku, w PIW-owskiej „Bibliotece Klasyki Polskiej i Obcej” wydał Goliński dwa tomy „Utworów wybranych” Księcia Biskupa Warmińskiego. Po dziewięciu latach, w tym samym wydawnictwie ukazały się dwutomowe „Dzieła wybrane”. Nie wspominam tu o krytycznych edycjach „Satyr i listów”, „Bajek”, „Monachomachii” i „Antymonachomachii”, „Prawdziwej powieści o narożnej kamienicy w Kukorowcach”, o antologiach poezji i publicystyki stanisławowskiej, o tekstach dołączonych do sylwetek twórców w trzech tomach „Pisarzy polskiego oświecenia”.

„Dzieła zebrane”, wsparte początkowo przez Komitet Badań Naukowych, miały być – i są! – zwieńczeniem tej imponującej pracy tekstologicznej i edytorskiej Profesora. Potem jednak przemiany ustrojowo-gospodarcze wpędziły Ossolineum w tarapaty, uniemożliwiając płynną kontynuację edycji; postępujący z czasem ubytek sił i później śmierć Zbigniewa Golińskiego w roku 2008 przekreśliły szansę dalszej realizacji tego fundamentalnego dla badań nad oświeceniem i twórczością Krasickiego przedsięwzięcia. Teraz, dzięki wsparciu Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, stała się ona możliwa. Kształt edytorski tej kontynuacji nakreślony został przez Profesora zarówno w generalnych zasadach, jak i w szczegółach w obszernym, blisko stustronicowym „Wstępie”, zamieszczonym w 1 tomie. Opracowane tam reguły są normą obowiązującą autorów poszczególnych tomów, dostosowywaną do swoistości i odrębności przekazów tekstowych, co zresztą zostało przewidziane przez Redaktora. Respektując Jego wolę, podtrzymujemy też dedykację kolejnych tomów „Pamięci Ludwika Bernackiego”.

Tak się złożyło, że tom niniejszy zawierający Komedie Krasickiego, czwarty w „Serii pierwszej” obejmującej „Pisma literackie”, ukazuje się jako pierwszy; niebawem wyjdą „Wiersze”, „Powieści” i tom piąty z „Monitorem”, otwierający „Serię drugą”. Należy dołożyć wszelkich starań, by po zrealizowaniu tego przedsięwzięcia opracować kolejne trzy tomy i dopełnić cały, wielki projekt edytorski, zapowiedziany przed osiemnastu laty. Zarówno dzieło Ignacego Krasickiego, jak i inicjatywa niestrudzonego badacza i wydawcy jego twórczości, Zbigniewa Golińskiego, zasługują na takie dopełnienie.