Książka prezentuje antynominalistyczną tezę, że realnie odkryć, kim jest osoba, można tylko drogą doświadczenia naturalnego. W pierwszym rozdziale autor przedstawia źródła idei Spaemanna. W drugim - teoretyczną podbudowę tezy Spaemanna, czyli czym jest natura, na czym polega związek osoby z naturą, prawo naturalne i normatywność natury. W rozdziale trzecim natomiast rozpatruje religijny kontekst powinności etycznych i konsekwencje zaproponowanych definicji osoby. Spaemannowskie ujęcie osoby jest bardzo oryginalne, nie tylko ze względu na odrzucenie dialektyki religii, ale przede wszystkim z powodu specyficznej interpretacji dogmatu o grzechu pierworodnym i naturalnym sposobie jego przekazywania.