Książka podejmuje temat pamięci autobiograficznej (kategorii wypracowanej na gruncie psychologii w latach 80. XX wieku), gdzie została zastosowana w sposób całkowicie nowatorski: na gruncie literaturoznawstwa. Dysertacja pokazuje problematykę tytułową głównie w odniesieniu do fenomenologii pamięci w koncepcji Paula Ricoeura, zaprezentowanej w monografii: „Pamięć, historia, zapomnienie”. Naturalne w tym kontekście pozostaje uprzywilejowanie pojęcia śladu mnezyjnego (P. Ricoeur, E. Levinas, B. Skarga) i ujęć podmiotu w postaci tożsamości narracyjnej. Nawiązuję również do teorii piśmiennictwa autobiograficznego (Ph. Lejeune, S. Doubrovsky, M. Czermińska). Uwzględnione zostały również teorie reprezentacji powstałe na gruncie współczesnej historiografii (F. Ankersmit). Rozprawa ma charakter analizy  hermeneutycznej. Poszczególne aspekty tytułowego zjawiska mnemonicznego zostały omówione w sześciu rozdziałach: „Pamięć autobiograficzna”, „Pamięć nostalgiczna Czesława Miłosza”, „Pamięć fortunna Julii Hartwig”, „Pamięć zobowiązana Zbigniewa Herberta”, „Pamięć traumatyczna Wacława Iwaniuka”, „Pamięć melancholijna Marcina Świetlickiego”.

The concept of memory has gained many specialized perspectives in the contemporary academic disciplines: philosophy, psychology, sociology and history. The category „autobiographical memory” itself comes from psychology (the 80-ties of the 20th century) and refers to an individual’s personal past. The work entitled “Mnemosyne. On Autobiographical Memory in Polish Poetry” introduces a new method of reading into the experience of memory written by some authors. The interpretation of contemporary poetry corroborates that the methodology is valuable. Biographical events processed through memory and artistic rules are subject to the main theme which occurs in the works of all authors discussed in the book. Typology of „autobiographical memory” established in this way encompasses various types of memory experience. Memory can thus be referred to as „nostalgic memory” (Czesław Miłosz), „fortunate memory” (Julia Hartwig), „obligated memory” (Zbigniew Herbert), „traumatic memory” (Wacław Iwaniuk), or „melancholic memory” (Marcin Świetlicki).