„Estetyka filmu. Badania nad filmem science fiction «Wojna światów» (1953/1954) Byrona Haskina” Wernera Faulsticha jest pierwszą na świecie, medialną teorią filmu fabularnego. Stanowi ona część większego projektu badawczego, w którym autor ukazał recepcję „Wojny światów” G.H. Wellsa we wszystkich mediach, poczynając od czasopisma i książki (H.G. Wells), przez komiks i radio (O. Welles), a kończąc na filmie (B. Haskin), telewizji (J. Sargent) i operze popowej (J. Wayne). Wybór słynnego w latach 50. filmu SF Byrona Haskina nie był jedynie koniecznością historyczną, podyktowaną pierwszą i jedyną do czasów Spielberga adaptacją filmową, lecz wynikał zarazem ze świadomości, że przeciętność artystyczna filmu, który zdobył skądinąd Oscara za efekty specjalne, jest jego wielką zaletą. Podobnie jak jest nią zdolność do ukazywania tego, czym jest w istocie estetyka filmu. Faulstich postawił sobie za cel zasypanie przepaści między abstrakcyjnie rozumianą teorią, dla której poszczególne filmy są co najwyżej mniej lub bardziej arbitralnie dobranymi przykładami, a formalną i treściową analizą pojedynczego filmu pojmowanego jako totum. Dzięki tak jasno sprecyzowanemu założeniu badawczemu autorowi udało się skutecznie przybliżyć pięć kategorii określających medium filmu: realizm, przemoc pokazywania, technikę, towar, mit. I jednocześnie pokazać, jak przejawiają się one w konkretnym dziele filmowym, które naznaczyło je swymi niepowtarzalnymi cechami.