Monografia dotyczy zagadnienia konsumpcjonizmu oraz toczącego się wokół niego współcześnie dyskursu, na który trafia jednostka próbująca zrozumieć otaczający świat oraz dyskursu naukowego. Działa on na „Ja”, które może przyjąć różne sposoby komunikowania swego „bycia w świecie”, staje wobec różnorodnych możliwości wyrażenia się i istnienia. Badając otoczenie człowieka, kulturę czy jej elementy bezpośrednio oddziałujące na niego, można stwierdzić, w jaki sposób są one odbierane i jaki jest ich wpływ na poszczególne jednostki. Sens życia (o ile możemy o nim dzisiaj jeszcze mówić) nadany przez daną kulturę trudno uchwycić, można jednak szukać komunikacji „bycia” każdego „Ja”. Praca zawiera próbę odpowiedzi, dlaczego powstał dyskurs mówiący o społeczeństwie konsumpcyjnym i jaką rzeczywistość wyznacza lub jaką rzeczywistość próbuje budować.

Whenever one talks about the crisis of man, the poor human condition and consumerism as a manifestation of the contemporary man's shallowness, then it means that certain acceptable boundaries have been, as it seems, overstepped. One may agree that it is impossible to identify the consumer society's social and cultural structures, but such an evaluative approach towards this issue can hardly be deemed scientific. Therefore, the question raised in this monograph seems to be scientifically interesting: what is the supposed difference between consumerism and consumption, and why do we talk about the consumer society and not, for example, about new consumption forms among New Yorkers, Londoners, Warsaw citizens or Moscovians?