Książka stanowi studium nad historią polskiej historiografii medycznej. Analiza poszczególnych etapów rozwoju ma służyć uchwyceniu zasadniczych jej cech. Szczególną uwagę autor poświęcił poglądom i postawom metodologicznym reprezentantów głównych jej nurtów. Te zagadnienia, w układzie chronologicznym, wypełniają siedem rozdziałów książki. Sporo miejsca zajmuje analiza sporów wokół sposobu uprawiania historii medycyny oraz opis ich współczesnych modeli. Autor interpretuje opisywane zjawiska w duchu typowym dla poznańskich metodologów, m.in. akceptując kluczowe dla pracy pojęcie paradygmatu historiograficznego. Stara się określić, w jakim zakresie polska historiografia medyczna odpowiadała profesjonalnym wymogom, w jakim zaś stanowiła odbicie kulturowych potrzeb środowiska medycznego.

This book is a study of history of Polish medical historiography. The author paid special attention to the methodological views and attitudes of the representatives of its main trends. A lot of space is devoted to the analysis of disputes around the manner of practising history of medicine and a description of their modern models. The author interprets the phenomena described in the spirit typical of Poznań methodologists, among other things, accepts their key concept in this work, i.e. that of the historiographic paradigm. The author tries to determine to what an extent Polish medical historiography was up to the professional requirements, and to what a degree it was a reflection of the cultural needs of the medical milieu.